Mamma mia!

Mamma mia! Τι ωραία ταινία, δεν ξέρω απά που να ξεκινήσω..

Κατ'αρχάς Ελλάδα! Τι υπέροχη χώρα είναι αυτή?Η απόλυτη Εδέμ! Τοπία με καταπράσινα νερά και δάση με τα δέντρα τους ν' αγγίζουν τα κάτασπρα μικρά σπιτάκια. Βέβαια μια Ελλάδα του '70 με χωματόδρομους,παλιά ταξί, άνδρες με μουστάκια και γυναίκες με μαντήλια στα μαλλιά. Συγχωρώ αυτή την οπισθοδρομική εικόνα πρώτον γιατί θεωρώ τη ταινία μια πολύ καλή διαφήμιση στο εξωτερικό και δεύτερον διότι όταν οι ABBA μεσουρανούσαν, έτσι κάπως ήταν Ελλάδα (μην πω και χειρότερα).

Μου άρεσαν όλοι οι ηθοποιοί. Αλλά δε μπορώ να μη την ξεχωρίσω! Η Meryl Streep ήταν από μόνη της μια ταινία. Υπέροχη και απολαυστική όπως δεν έχουμε συνηθίσει να τη βλέπουμε. Οι ερμηνευτικές της ικανότητες στο τραγούδι πραγματικά αξιοθαύμαστες. Αυτός που δεν έπρεπε να τραγουδήσει και πολύ ήταν ο Pierce Brosnan (father No1) ο οποίος θα πρέπει πραγματικά να ζορίστηκα για να πεί τα δυο-τρία τραγουδάκια που του αντιστοιχούσαν.

Η Amanda Seyfried ως η κόρη , ο αγαπημένος μου Colin Firth ως father No2 και ο Stellan Skarsgard ως father No3 συμπληρώνουν την οικογένεια.

Είναι μιούζικαλ αλλά ουσιαστικά είναι συναυλία των ABBA! Όλα τα αγαπημένα κομμάτια με απίθανες χορογραφίες (υπέροχη η σκηνή του Dancing Queen-ίσως και η καλύτερη της ταινίας!). Είχα πολύ καιρό να βγώ από αίθουσα κιηματογράφου με τέτοια αίσθηση, πως πράγματι σήμερα τα πέρασα καλα!

Tip.: Μη τη δείτε μόνοι σας στο σινεμά, πηγαίνετε με παρέα, γιατί σίγουρα θα θέλετε να τραγουδήσετε και είναι κρίμα να ρεζιλευτείτε στον άγνωστο που κάθεται δίπλα. Αν και τώρα που το σκέφτομαι μάλλον και αυτός κάτι τέτοιο θα κάνει!

Sex and the City

Φυσικα και το ειδαμε!Το ειδαμε,το ευχαριστηθηκαμε και παραλιγο να το χειροκροτησουμε κιολας στο σινεμα!
Οταν βλεπεις Sex and the City ειναι σαν να διαβαζεις γυναικειο περιοδικο,περναει ευχαριστα η ωρα και ασχολειται με θεματα που απασχολουν και σενα(μοδα,αντρες,φιλες,γαμος)!
Η Carrie Bradshaw ειναι πλεον ενα συμβολο!Η γυναικα με το απιστευτο στυλ αποτελει προτυπο για ολες τις γυναικες.Ο Big επισης ειναι ο τυπος του αντρα που ελκυει τις περισσοτερες.
2,5 ωρες λοιπον γεματες με Sex and the City που μας αποζημιωσε εντελως για τα 4 χρονια απουσιας!

Τα τα τά τα

Ταν τα τα τά τα

τα τα τάν

τα τα τά τα

τα τα τα τά τά

Δεν με ενδιαφέρουν οι κριτικές! Ο Indiana ζει!!Λίγο η ιδεολογία του κομμουνισμού κατέρρευσε .. αλλά πάνε χρόνια που έχει καταρρεύσει και στην πραγματικότητα!Ο Indiana ζει! Και όχι μόνο αυτό από ότι φάνηκε θα ζει και για πολλά χρόνια ακόμη.

Το διασκέδασα, το απόλαυσα γύρισα στα παιδικά μου χρόνια!Τα τα τά τα τα τα τά..

Idiana Jones και το Βασίλειο του κρυστάλλινου κρανίου!!!Σπεύσατε!!

**Απντεητ απο Σαρα!
Θελω να καταγγειλω τη Μαρα η οποια χαχανιζε κατα τη διαρκεια του εργου και εκανε κατι περιεργα ΟΥΑΟΥ και ιαχες που δεν θα μπορουσα να φανταστω ποτε οτι ειχε..!!Κατα τ’ αλλα το εργο ξενερουα-ενταξει κι εμεις βλεπαμε Ιndi στα παιδικατα μας αλλα ο τυπος ειναι γερος πλεον!!Σεναριο;;Δεν καταλαβα μια!Η συνταγη γνωστη αλλα εγω μεγαλωσα-σε αντιθεση με τη Μαρα που το παιζει πιτσιρικα!Χοχοχοχιχι!!

***2nd update από κακό συναπάντημα!

Καταγγέλω τη Σάρα που δεν κατάλαβε πως ο Indy ζει!!! Το βρήκα ένα πολύ καλό σικουελ αντάξιο των προηγούμενων! Θυμήθηκα γιατί θέλαμε όλοι μας να γίνουμε αρχαιολόγοι...(άλλο που καταλήξαμε!) Anyway το προτείνω ανεπιφύλακτα! τα...τα...τα...τά!!!!!!

Οι Λογιοκρισίες πάνε Ρωσία!

53ος διαγωνισμός Eurovision

Απ΄τις 9.30 είχα στηθεί και περίμενα να ξεκινήσει. Παρακολούθησα οοοοοοολες τις συμμετοχές με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και σχολιασμό ανάλογο. Το συμπέρασμα που έβγαλα είναι πως τα φετινά τραγούδια δεν μου έκαναν καμία εντύπωση. Ίσως να φταίει πως περιμένω πάντοτε από τις χώρες να βγάλουν τον καλύτερό τους εαυτό. Άλλωστε πιστεύω πως η eurovision είναι περίσσότερο προώθηση πολιτισμού παρά διαγωνισμός τραγουδιού. Αυτό το παρόμοιο στυλ κάπου με κούρασε και δεν μου επέτρεψε να θυμάμαι τα τραγούδια στο τέλος (εκτός βέβαια απ'το τσικι τσίκι της Ισπανίας!)

Όσο για την Καλομοίρα? α) Δεχόμαστε αναμφισβήτητα πως το κορίτσι έχι ένα αστέρι ΝΑ πάνω απ' το κεφάλι της που τη φωτίζει (εδώ κέρδισε στο Fame Story τα €200.000!) β)Ήμουν κι εγώ από τους πολλούς που πίστευαν πως λίγο το νάζι, λίγο το κούνημα, ε ήταν κι ένα happy song, άντε και να ήμασταν στην πρώτη δεκάδα. Ευτυχώς τα αποτελέσματα με διεύψευσαν! γ) Δηλαδή τώρα έχουμε Σάκης Ρουβάς-Καλομοίρα ισοπαλία.

Δεν ψήφισα καμία χώρα, ποτέ δεν ψηφίζω. Πάντως ψηφίζω Ζέκλικο(αγαπώ Ζέλικο από παλιά!) και Σερβία δαγκωτό για τη διοργάνωση! Ο Ρώσος ο νικητής, λίγο μαφιόζος μου έκανε αλλά ας όψεται ο Pluschenko (αν είναι κάτι να ξέρω απο καλλιτεχνικό πατινάζ, είναι αυτός!) Τέλος καλό όλα καλά λοιπόν, και ευχαριστημένοι όλοι οι έλληνες!

Του χρόνου θα λάβουν οι Λογιοκρισίες μέρος στην eurovision! Συνθέτες και στιχουργοί μπορούν να δηλώσουν συμμετοχή μέχρι την 14-08-2008 (15 πέφτει Παρασκευή και θα πάω εκδρομή) στο υπ'όψιν blog! Του χρόνου λοιπόν την ελληνική συμμετοχή θα απαρτίζουν όλη "Η Σάρα , η Μάρα και το κακό συναπάντημα" κυριολεκτικά!

Σας χαιρετώ από την 1η θέση του 54ου διαγωνισμού τραγουδιού της eurovision από την Αγία Πετρούπολη(η Μόσχα κόπηκε στη Λογιοκρισία!)

Iron -Man

Να πας να πας!Αν εισαι αγορακι ή αντρας τελοσπαντων και σου αρεσουν οι υπερηρωες που πετανε και καταστρεφουν τους κακους με περιεργα οπλα που βγαινουν απο περιεργες μεριες οκ!
Αν εισαι κοριτσακι να πας να δεις τον Robert που εκανε ωραιο σωματακι και μας κολασε!Ενας ηθοποιος που ο χρονος του φερεται καλα δεν ειναι ασχημο θεαμα!
Αλλο ενα κομικ που γινεται ταινια απο τον Jon Favreau.Ενας μεγιστανας βιομηχανιας οπλων μετα απο την τριμηνη κρατηση του απο Αφγανους τρομοκρατες τα βλεπει ολα αλλιως και αποφασιζει να αλλαξει προσανατολισμο.Φτιαχνει ετσι μια στολη και γινεται ο Iron Man-για καλο σκοπο ομως!Ωραιος ο Jeff Bridges στο ρολο του κακου αλλα και η Gwyneth Paltrow ως το κοριτσι που λιωνει τη σιδερενια καρδια του Robert.
Iron man λοιπον ενας κυνικος και πλουσιος υπερηρωας με κοφτερο μυαλο και φανταχτερη στολη που διεκδικει μια θεση αναμεσα στους αλλους υπερηρωες.Εγω παντως του την εδωσα!

Λι

Εδώ είμαι εδώ είμαι!!Μη φωνάζεις καλέ!Κακό συναπάντημα που με βρήκε!Εδώ είμαι τέλος πάντων!Με λένε Μάρα και είμαι καλά!

Και είμαι εδώ για να σας πω για την ορχήστρα των χρωμάτων! Το Υπουργείο Πολιτισμού και το Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη διοργάνωσαν φέτος για τα Δέκα χρόνια Λογοτεχνίας και Μουσικής Δέκα Δευτέρες γεμάτες λογοτεχνία και μουσική! Δέκα πρωτότυπα μουσικά έργα δηλαδή από Έλληνες συνθέτες με αφορμή και προορισμό δέκα λογοτεχνικά κείμενα.

Στην όγδοη λοιπόν Δευτέρα βρέθηκα και εγώ στο Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη στη Πλάκα. Μια Δευτέρα με σχιστά μάτια και αρώματα γκέισας. Μια Δευτέρα Ανατολής. Μια Δευτέρα του Νίκου Καββαδία και της Λι. Μια Δευτέρα με υπέροχη, ταξιδιάρικη φωνή, αυτή της Δάφνης Πανουργιά. Μια Δευτέρα με τραγούδια από τον συνθέτη Πέτρο Περράκη βασισμένα σε γιαπωνέζικη ποίηση μέχρι και του 8ου αιώνα μ.Χ. Μια μάλλον Μεγάλη Δευτέρα. 

Ταξίδεψα με τον Καββαδία και την αφήγηση του Πασχάλη Τσαρούχα, ταξίδεψα με τις μελωδίες γιαπωνέζικης καταγωγής και τη φωνή της Δάφνης!

Όπως καταλαβαίνετε ενθουσιάστηκα και  σας προτείνω να τρέξετε για τις υπόλοιπες Δευτέρες! (5 και 12 Μαίου, Εισητήριο 10 ευρώ). 

It's play time!!

Μετά από πρόσκληση του toymaker στις Λογιοκρισίες και ύστερα από ώρες συνδιαλέξεων μεταξύ Σαρας- Μάρας - κακού συναπαντήματος, για το ποιός έχει τις περισσότερες ικανότητες, στο παιχνίδι θα παίξει μόνο το κακό συναπάντημα.

1. Όνομα: Κακό Συναπάντημα
2. Γενέθλια: 18 Ιουλίου
3. Ζώδιο: Καρκίνος
4. Χρώμα μαλλιών: Καστανοχάλια
5. Χρώμα ματιών: Καστανοβαρετά
6. Έχεις ερωτευτεί ποτέ; Έχω ερωτευθεί κάποτε
7. Είδος μουσικής που ακούς: Ότι λάχει..!
8. Χαρακτήρας Disney/Warner Bross: Ο φίλος μου ο Σκρούτζ φυσικά!
9. Ποιος φίλος/φίλη σου μένει πιο μακριά; Η Μάρα
10. Πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι μόλις ξυπνήσεις: "Άλλη μια μέρα στη σκατοδουλειά"
11. Κάτι που έχεις πάντα μαζί σου και δεν το αποχωρίζεσαι: Μια λίμα για τα νύχια γιατί πάσχω από μια σπάνια ασθένεια των νυχιών και χρειάζεται να είναι πάντα περιποιημένα στην εντέλεια. Ιατρικά πράγματα, όχι μαλακίες...
12. Τί έχεις στον τοίχο σου; Τα πτυχία μου για να τα καμαρώνει η μαμά μου, μια καρικατούρα που μου την έφτιαξε ένας πλανόδιος ζωγράφος στην Πράγα και μια τεράστια ζωγραφιά του Tweety που μου τη ζωγράφισε η θεια μου. Όλα για να μου θυμίζουν πως κάποτε ζούσα κι εγώ ξέγνοιαστα!
13. Τί έχεις κάτω απ’ το κρεβάτι σου; Μονίμως ενα βιβλίο.
14. Αν ήσουν μόνος/η στο σπίτι και άκουγες ένα βάζο να σπάει τί θα έκανες; Θα σηκωνόμουν αργά, θα πλησίαζα την κοντινότερη έξοδο και σε μερικά δευτερόλεπτα θα είχα φτάσει στη Ρωσία - τρέχοντας!
15. Αγαπημένος αριθμός: 25.953,52
16.Αγαπημένο όνομα: James
17. Τα χόμπι σου: Λογοτεχνία
18. Πού θα ήθελες να ήσουν τώρα; Στην Κουρούτα και να τρώω καλαμπόκι με τη Σάρα και τη Μάρα
19. Μια ευχή για το μέλλον: Να υπάρχει (μέλλον).
20. Αν μπορούσες να ταξιδέψεις στο χρόνο και να γυρίσεις πίσω, σε ποια εποχή θα πήγαινες; '50s!!!!!
21. Φωτιά! Πάρε κάτι μαζί σου: Τη γιαγιά. τη γιαγιά!!!
22. Αγαπημένο λουλούδι: Υάκυνθος
23. Αγαπημένη σειρά: Prison Break, η απόδραση (ή απόλαυση-αγαπώ Wentworth!)
24. Αγαπημένη ταινία: ο Ατσίδας!
25. Αγαπημένο τραγούδι: Something Changed από Pulp
26. Aγαπημένο βιβλίο: Harry Potter φυσικά!!
27. Αγαπημένο ζώο: Ο Dodo και η Dida - ο σκύλος μου και η γάτα μου.
28. Αγαπημένο ρούχο: Το βαμβακερό, μαλακό και ζεστό μπλε πυζαμάκι μου
29. Αγαπημένος καλλιτέχνης/ιδα: Izabel Aliente
30. Αγαπημένο χρώμα: Μωβ μνημοσυνί
31. Αγαπημένο φαγητό: Το ψωμί
32. Με ποιον χαρακτήρα από cartoon (Disney, WB, comics) ταυτίζεσαι; Με τον Donald (την ατυχία μου!)
33. Κακή συνήθεια: Δεν το συνηθίζω..!
34. Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που σου αρέσει: χμμμ...
35. Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που δεν σου αρέσει: χμμμ...χμμμ...
36. Συνηθισμένη ατάκα: "Τι ήθελα να πω?" Ποτέ δεν θυμάμαι τι ήθελα να πω!
37. Δουλειά που θα ήθελες να κάνεις: Διευθυντής
38. Μεγαλύτερος φόβος: Να νομίζουν οι άλλοι ότι πέθανα και να με θάψουν ενώ θα ζω ακόμα. (Έχω δώσει ρητές εντολές, όταν νομίζουν ότι πέθανα να μου καρφώσουν ένα μαχαίρι στην καρδιά έτσι για σιγουριά!)
39. Η καλύτερη pizza: Δεν μου αρέσει η πίτσα
40. Πιστεύεις ότι τα κατοικίδια ζώα είναι…: άτυχα

Proxima Salida (H Διεξοδος)

Αφιερωμα στον Ισπανοφωνο κινηματογραφο απο τον Γυμνο Οφθαλμο σε συνεργασια με το Ινστιτουτο Θερβαντες.Πολιτικο,κοινωνικο δραμα που εξελισσεται στην Αργεντινη.Η ανεργια στο κεντρο που εξακτινωνει τις καθημερινοτητες απλων ανθρωπων και τους φτανει σε ακραιες καταστασεις.Οι λαθος επιλογες,ο αγωνας,η εξαθλιωση,ο θανατος.Συνηθισμενοι ανθρωποι χανουν τη δουλεια τους και αρχιζουν τον αγωνα της επιβιωσης.Δε λειπει η εφηβικη οπτικη τριων παιδιων που αποφασιζουν να δωσουν το δικο τους στιγμα σε μια κατασταση που φαινεται ηδη χαμενη.Μια πραξη συμβολικη και επαναστατικη που σταματα για λιγο την πορεια και καθηλωνει τα βλεμματα.Ομως το μυαλο δεν κινειται,στεκεται εκει και περιμενει την σωστη στιγμη,ενα παραπατημα και πεφτουν ολοι στη δινη μιας προκαθορισμενης ιστοριας που λιγο ενδιαφερον εχει το τις πταιει.
Πολυ ενδιαφερουσα η ταινια του Νicolas Tuozzo γροθια στο στομαχι και ενας απτος φοβος μαστιγα των καιρων.
Αργεντινη 2004


Eυχαριστουμε τον Ghostgod για την προσκληση

Vantage Point(Σημείο Υπεροχής)

Ταινια δρασης.Δρασης ομως..Εχει εκρηξεις(πολλες),κυνηγητα(πιο πολλα),σειρηνες αυτοκινητων,συγκρουσεις αυτοκινητων,οπλα,πυροβολισμους.Ολα τα απαραιτητα για μια περιπετεια.Για το στορυ,παιρνουμε τον Βodyguard βγαζουμε τη Whitney Houston και βαζουμε στη θεση της τον πλανηταρχη(!) και μερικους πυροβολισμους παραπανω και εχουμε το Σημειο Υπεροχης!Πιο συγκεκριμενα:συσκεψη κορυφης στην Ισπανια για την τρομοκρατια,με πυροβολισμο του προεδρου λιγο πριν ξεκινησει τον λογο του..Και 8 εκδοχες της ιστοριας μεσα απο 8 ατομα που ηταν εκει(αυτο ηταν ωραιο σαν σκεψη αλλα καταντησε κουραστικο σαν θεαμα με τις συνεχομενες επαναληψεις).Οκ οκ καταλαβαμε κυριε σκηνοθετα την προθεση σου να ξεφυγεις απο την συνηθισμενη αφηγηση του γεγονοτος και να μπλεξεις την ιστορια σου μεσα απο τις ιστοριες 8 αλλων ατομων αλλα..θα μπορουσες να ειχες βαλει λιγοτερες!Απο καποια στιγμη και μετα οι πισω μου στο σινεμα ελεγαν ουφ....αντε παλι πισω!Αναμεσα στις ιστοριες-εκδοχες ηταν και ενος αμερικανου τουριστα(Forest Whitaker )που τα ειχε βιντεοσκοπησει ολα.Ο συγκεκριμενος ηθοποιος μου αρεσει πολυ απο τοτε που τον ειχα δει πρωτη φορα στο Crying Game αλλα ειναι η ιδεα μου ή παει να ταυτιστει με τον καλο εγχρωμο αθωο που βρισκεται σε λαθος τοπο παντα;;Αρχιζει η καταδιωξη λοιπον με τον Dennis Quaid να κυνηγαει τους τρομοκρατες που κρατουν φιμωμενο τον προεδρο!Ο οποιος προεδρος..τι να πω;;Υποδειγμα καλης θελησεως και μεγαλων αξιων..Τρελη αμερικανια.
Εχει αγωνια ωστοσο και ειναι πολυ γρηγορη,που ομως μου προκαλεσε ναυτια..Ηταν τοσο γρηγορη η εναλλαγη των σκηνων που ζαλιστηκα και αρχισαν να βουιζουν τα αυτια μου..!Κατα τα αλλα στο τελος θα νικησει η αγαπη μας..
Tο κοινο βγηκε απογοητευμενο και θα ηθελα να μου ελεγε καποιος αν ειμαι υπερβολικη που ζαλιστηκα!
Σημειωση:Η Sigourney Weaver εμφανιστηκε καθιστη ως μια παραγωγο που κανει ρεπορταζ.
Αντε σταματω γιατι βαρεθηκα:καλη,οποιος θελει να τη δει ας τη δει,δεν νομιζω να υπαρχει καποιος που να πεσει θυμα της προπαγανδας της..οποτε ειναι ακινδυνη και σε διασκεδαζει.
Της βαζω 7

The Return

Road movie του 2003 απο Ρωσο σκηνοθετη(Andrey Zvyagintsev)
Η ιστορια :ενας πατερας εμφανιζεται ξαφνικα στην οικογενεια του μετα απο 12 χρονια και παιρνει τους 2 γιους του για μια εκδρομη για να γνωριστουν καλυτερα και να αναθερμανουν τις σχεσεις τους.Ο ενας ,ο πιο μεγαλος, ειναι πιο ηπιος χαρακτηρας και δεχεται πιο ευκολα την πατρικη παρουσια και εξουσια, σε αντιθεση με τον μικροτερο ο οποιος ειναι πιο καχυποπτος.Το ταξιδι ξεκινα με εμφανη την χαρα και την ανυπομονησια των παιδιων.Κατα τη διαρκεια συμβαινουν διαφορα περιστατικα που κανουν την σχεση του πατερα με τα παιδια τελειως δυσλειτουργικη.Οι συγκρουσεις ειναι αναποφευκτες.
Η ταινια μιλα για ανθρωπους ανικανους να εκφρασουν συναισθηματα, οπως ειναι ο πατερας.Δειχνει που μπορουν να φτασουν τα πεισματα.Δεν ειναι ολα ενα παιχνιδι.Οι αντιδρασεις των παιδιων ειναι σε αρκετα σημεια μη αναμενομενες. Στην διαρκεια της ταινιας περιμενεις να συμβει κατι,ειναι σαν την ηρεμια πριν την καταιγιδα και οταν τελικα συμβαινει κατι δεν το περιμενες!Ο πιτσιρικος που υποδυεται τον μικροτερο γιο ειναι πολυ καλος..
Εγω προσωπικα ειδα ενα τριγωνο οπου στην κορυφη ειχε μια θολη πατρικη φιγουρα.
Τα περισσοτερα δεν ειπωθηκαν.Υπαρχουν αναφορες που κανουν τον θεατη και αναρωτιεται..αλλα ποτε δεν επιβεβαιωνονται.Το ποιον του πατερα που εμφανιστηκε απο το πουθενα,τα μυστηριωδη τηλεφωνηματα,κουτια που θαβονται σε απομερα σημεια,φρασεις και υπονοουμενα που μπορει να συνδεονται με κατι αλλο ,με κατι παρανομο.Η αρχικη σκηνη ειναι και η τελευταια δυνατη σκηνη παραλλαγμενη ωστε η ταινια να κανει εναν κυκλο.Ποιος σωζει ποιον;Και ποιος σκοτωνει ποιον;Κυριολεκτικα και μεταφορικα.Ειναι τελικα μια απλη ιστορια με αρκετες διακειμενικες συνδεσεις , που εξελισσεται σε θριλερ ενω διατηρει ταυτοχρονα την ηρεμια της.

Η φωτογραφια ειναι εξαιρετικη οπως και τα υπεροχα ρωσικα τοπια.Πολλες σκηνες ειναι τραβηγμενες με καμερα χειρος χωρις να σε κουραζει ομως.
Πολυ καλη κατα τη γνωμη μου!Της βαζω 9,5!

No Country For Old Men

Πραγματικά νύσταξα...με αυτη ταινία...Κυρίως στο τέλος εκεί που εξιστορούσε ο σερίφης το όνειρο που είδε...
Μόνο στις σκηνές που έπαιξε ο Ηavier Bardem ξύπναγα λιγάκι...Στην αρχή γελούσα με τα μαλλιά του, μετά περίμενα να σπάσει λίγο και να γίνει λίγο πιο ανθρώπινος..Αλλά ο άνθρωπος ήταν killer τρελός!!Τους διαλόγους τους βρήκα αστείους σε πολλά σημεία.Η σκηνοθεσία ήταν οκ αλλά τι να το κάνεις όταν σαν σενάριο με άφησε αδιάφορη;Τι Κοέν και Ξεκοέν;Αν δεν ήταν ο Ηavier (παλιά αγάπη απο τη θάλασσα μέσα του)θα είχα φύγει..!Σε αυτή και στον Καζανόβα του Φελίνι.
Sorry guys…ήταν too much!
Δε μου άρεσε!Τη βαρέθηκα!Ίσως το βιβλίο να είναι καλύτερο...

Πολίτης Κέην

Ναι ειδα επιτελους τον Πολιτη Κεην! Εκτος απο το γεγονος οτι με κουρασε που ηταν ασπρομαυρο κατα τα αλλα δεν θελησα να το παρατησω.Μια ωραια μεγαλη ταινια,σταθμος στον κινηματογραφο που σκιαγραφει ωραιοτατα εναν χαρακτηρα υπαρκτο.
Τι ηταν τελικα το rosebud πανω στην καρεκλα;Ηταν ολα αυτα που εχασε;Η χαμενη αθωοτητα μεσα απο ενα παιχνιδι που παραπεμπει στην παιδικη ηλικια;Δεν ειμαι σιγουρη και ουτε και η παρεα μου...
Eαν ψαχνετε επαγγελματικη κριτικη δεν θα την βρειτε εδω!Δεν καταλαβα καλα καλα την ταινια!Υποθετω οτι το rosebud ηταν τελικα ενα συμβολο που δεν αναφερθηκε σε ολη την ταινια-ζωη του Φοστερ Κεην.Ειναι μαλλον αυτα που ερχονται στο μυαλο την υστατη στιγμη.Να δειτε οτι και εγω κατι τετοιο κουλο θα σκεφτω οταν πεθαινω!!
Μαλλον η ταινια θα ειχε πολλες τεχνικες που θεωρηθηκαν πρωτοπορες εκεινη την εποχη.Εγω ομως θελω να μιλησω για το σεναριο γιατι ειναι αυτο που με αγγιζει περισσοτερο.
Η υποθεση αφορα τον Φοστερ Κεην που ξεκινα φτωχος,στη συνεχεια αποκτα αρκετες εφημεριδες στην Αμερικη,κανει μια εντονη ζωη,επηρεαζει συνειδησεις και κυβερνησεις,φτανει πολυ κοντα στη θεση του Προεδρου,κανει 2 γαμους και τελικα πεθαινει μονος..Η τελευταια λεξη του πριν πεθανει ειναι rosebud δηλαδη μπουμπουκι.Η ταινια λοιπον επικεντρωνεται στην ζωη του μεσα απο μια ερευνα που κανει ενας δημοσιογραφος να αποκρυπτογραφησει το rosebud για να μπορεσει να κατανοησει τον αληθινο Φοστερ Κεην.
Δεν τον συμπαθησα και πολυ τον Φοστερ Κεην!Ηταν εγωιστης και επιμονος.
Τον υποδυθηκε οπως ειναι γνωστο ο Ορσον Γουελς σε ηλικια μολις 24 ετων!Επιπλεον ηταν και ο σκηνοθετης και ο σεναριογραφος.Και αυτη ηταν η πρωτη και τελευταια του επιτυχημενη ταινια.Μετα δεν εκανε κατι αλλο τοσο αξιολογο.Η ταινια πηρε μονο ενα Οσκαρ σεναριου το 1942.Δεν ειναι κριμα;

Το κακό συναπάντημα σχολιάζει...

"Lilja 4-ever"

Η Λίλια είναι 16 χρονών. Παρατημένη από τη μητέρα της, ζει σε μια εξαθλιωμένη περιοχή της σύγχρονης Ρωσίας με μοναδικό της φίλο τον 12χρονο Βολόντια εγκαταλελειμένο επίσης από τον τρελό πατέρα του. Όταν η Λίλια γνωρίσει τον Αντρέι θα πιστέψει σε μια καλύτερη ζωή. Ο Αντρέι, μπλεγμένος σε ένα απόλυτα οργανωμένο δίκτυο πορνείας, θα την παγιδεύσει όμως με τον χειρότερο τρόπο.

Η ιδέα της ταινίας βασισμένη στην ιστορία της 16χρονης Dangoule Rasalaite σε κάνει να αναρωτιέσαι αν είναι ποτέ δυνατόν να συμβαίνουν τέτοια πράγματα σε μια εποχή που η υποδούλωση και η αιχμαλωσία θεωρούνται πλέον ιστορία.

Ο Σουηδός σκηνοθέτης Lukas Moodysson φτιάχνει μια δυνατή ταινία με μια μυρωδιά αισιοδοξίας να πλανάται και τους ήρωές του να δικαιώνονται μόνο με την αίσχατη λύση του θανάτου.

Η Oksana Akinshina - Liljia και ο μικρός Artyom Bogucharsky - Volodya, προσφέρουν δυο σημαντικές ερμηνείες και επιδέξια κρατούν ολόκληρη την ταινία στα χέρια τους.

Το κακό συναπάντημα ντροπιάζεται...

Ύστερα από την ευγενική πρόσκληση του καλού μας Toymaker ενδίδω και σας παρουσιάζω τα ενδόμυχα ακούσματά μου...

...ναι το παραδέχομαι, έχω δεί ολόκληρη τη Μιλάγκρος την ατίθαση και έχω και το CD!

...Μήπως είπα παραπάνω απ' ότι έπρεπε??? ...

Old Boy

"Μετα απο 3 χρονια το προσωπο του ειχε γεμισει ρυτιδες.Αν σταθεις ασκοπα σε τηλεφωνικο θαλαμο στη βροχη και δεις καποιον που καλυπτει το προσωπο του με ομπρελα ..θα προτεινα να πλησιασεις την τηλεοραση.Η τηλεοραση ειναι ρολοι και ημερολογιο.Ειναι σχολειο,σπιτι,εκκλησια,φιλος και ερωμενη..Αλλα..το τραγουδι της ερωμενης μου ειναι πολυ συντομο.Σημειωσα οσους τσακωθηκα,ενοχλησα και πληγωσα.Αυτο ηταν το ημερολογιο της φυλακης μου και η αυτοβιογραφια των κακων μου πραξεων.Νομιζα οτι η ζωη μου ηταν συνηθισμενη μα εχω αμαρτησει τοσο πολυ..»

Nα σας πω κατι?Κατι μου εκανε αυτη η ταινια..και γι αυτο και την ξαναπηρα σε dvd για δευτερη φορα.Καταρχην εχει πολυ ελκυστικο στορυ.Σου εξαπτει την περιεργεια.Ειναι σκοτεινο,αργο και γρηγορο συγχρονως,ειναι βιαιο και θλιβερο,επιθετικο και συγκινητικο,τα μπλεκει ολα,τα κανει αχταρμα και σε κατεβαζει στα ταρταρα.Στο πρωτο μισο ενας μεθυσος σε ενα τηλεφωνικο θαλαμο,τον μπουζουριαζουν και τον κλεινουν για 15 χρονια σε ενα δωματιο χωρις να ξερει το γιατι!!Και μονο που το φανταζομαι ανατριχιαζω!Η γυναικα του δολοφονειται και πεφτουν πανω του οι κατηγοριες.Τι να πω?Οτι οχι μονο δε με ενοχλησε η γλωσσα-που συνηθως με ενοχλει-αλλα μου αρεσε κιολας!Και γιατι νομιζω οτι αν το εβλεπα και μιλουσαν αγγλικα θα ξενερωνα??Το soundtrack απιστευτο,εψαχνα καιρο να βρω τι μου θυμιζει αυτη η μουσικη και το βρηκα.Ειναι αρρωστη ταινια αλλα καπως σε κανει να νομισεις οτι η αρρωστια της ειναι ο μονος δρομος.Καποιος μου ειπε οτι ειναι τριλογια αλλα δεν εχω ιδεα ποιες ειναι οι αλλες 2.Η σκηνη που κραταει τον τυπο απο την γραβατα ειναι πλεον πολυ γνωστη.Το old boy ειναι κατι αλλο,ειναι οταν ενας ανθρωπος αναγκαζεται να ακολουθησει τη μοιρα του,ειναι μια φυσικη πορεια,οταν σε κλεινουν σε ενα κελι 15 χρονια μετα το μονο που θες ειναι εκδικηση.Μετα απλα αλλαζεις,σκεφτεσαι αλλιως.Ειναι μονος και βλεπει μυρμηγκια.Βγαινει εξω και θελει με τη μια να χωρεσει 15 χρονια που εχασε γρηγορα στο μυαλο του.Ψαχνει να βρει ποιος τον παγιδεψε.Ειναι σε απογνωση αλλα ειναι δυνατος.Μπλεκεται και η αιμομιξια μεσα-πολυ συνηθες το φαινομενο Οιδιποδας.Ειναι τελικα μια τραγωδια.Μου αρεσε και ας μην βρισκω τον εαυτο μου πολυ μεσα σαυτην.Αλλα τωρα που το σκεφτομαι ισως και να τον βρισκω,ισως ολοι να τον βρισκουν. Σκηνοθεσία - Σενάριο: Τσαν Γουκ Παρκ
Οποιος δεν την εχει δει ακομα προτεινω να παει τρεχοντας να τη νοικιασει.

Το κακό συναπάντημα σχολιάζει

"Ο χορός των εφτά πέπλων"

Τομ Ρόμπινς. Ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους συγγραφείς. Το όνομά του πάει πρώτο και μετά ο τίτλος του βιβλίου του. Στην τελευταία μου επίσκεψη στη βιβλιοθήκη, πήρα ότι βρήκα με γραμμένο πάνω το όνομά του. Είχα διαβάσει ήδη "Το Άρωμα του Ονείρου" και είχα σχηματίσει πολύ καλή άποψη για τον κύριο Τομ (θα μιλήσω κάποια άλλη φορά γι'αυτό το βιβλίο - φαινόμενο).

Τολμηρό, ανήσυχο, προκλητικό σίγουρα. Οι αποφάσεις των ηρώων εξηγούνται μέσα από τις παράτολμες σκέψεις μας και τρια αντικείμενα έχουν ανακαλύψει την ικανότητα της κίνησης και της ομιλίας.

Κατά τη γνώμη μου, το βιβλίο είναι για πιο intelectual τύπους από μένα.Δε μου αρέσει να με κάνει το βιβλίο να σκέφτομαι όταν το διαβάζω, θέλω να με κάνει να σκέφτομαι αφότου το έχω διαβάσει...

ΟΚ σκοτώστε με, δε μου έκανε και ιδιαίτερη εντύπωση. Αυτά.

Το κακό συναπάντημα σχολιάζει...

"Sweeney Todd, The Demon Barber of Fleet Street"

Μιούζικαλ. Να περιμένετε τραγούδι. Όχι το κλασσικού είδους μιούζικαλ όμως. Δεν έχει χορό. Μάλιστα είναι τόσο έξυπνα γυρισμένο που δεν αντιλαμβάνεσαι πως το 80% της ταινίας τραγουδάνε!

Η έκτη κινηματογραφική συνεργασία Depp-Burton κατά τη γνώμη μου, η καλύτερη! Αυτός ο Johnny, μια φορά δεν έχει παίξει έναν φυσιολογικό ρόλο στην καριέρα του! Ίσως γι' αυτό είναι ΤΟΣΟ καλός!! Ο ρόλος του Sweeney Todd εμένα μου φάνηκε σαν την απόρροια όλων των προηγούμενων ρόλων του. Ψαλιδοχέρης-Jack Sparrow- Ντετέκτιβ στον Ακέφαλο καβαλάρη-Συγγραφέας του Stephen King...κλπ.

Ο Tim Burton δε...Kατάφερε μια πανδαισία χρωμάτων μεσα στο υγρό, ομιχλώδες Λονδίνο του 19ου αιώνα. Στο στοιχέιο του για άλλη μια φορά δημιούργησε ένα κωμικό θρίλερ! Απίθανο!

Το στόρυ, βασισμένο στο μιούζικαλ του Stephen Sondheim, υπόσχεται πολύ αίμα και εκδίκηση σε μια εποχή που η ανθρώπινη ζωή δεν είχε καμία αξία και ο μόνος λογικός φαντάζει στο κέντρο ένας sereal killer!

Το υπόλοιπο καστ, ιδιαίτερα έξυπνα επιλεγμένο, συμπληρώνει μια πρωτότυπη ταινία, που σίγουρα αφήνει ιδιαίτερες εντυπώσεις.

Little Miss Sunshine

Και επειδη το υποσχεθηκα θα γραψω για την Little Miss Sunshine λιγο αργα βεβαια..ανεξαρτητος αμερικανικος κινηματογραφος και αυτη οπως κ η Juno..
Αλλα κατι ειχε αυτη η ταινια και μου αρεσε..ειχε το ιδιο πραγμα που ψαχνω και μερικες φορες βρισκω, απλοτητα στους χαρακτηρες.Δε μου αρεσει να λενε κατι που δε θα ελεγε κανενας στην πραγματικοτητα.Η ταινια αυτη ηταν σαν πινακας ζωγραφικης που μιλαγε.Μια καθημερινη οικογενεια με πολλα προβληματα που τελικα καπου φτανει ,σε ενα συμπερασμα καπως αισιοδοξο.Αν και οι καταστασεις ηταν τραγικες δε στενοχωρηθηκα,αντιθετα μου εμεινε ενα χαμογελο στο τελος.Οτι δεν τρεχει και τιποτα να μην κερδιζεις παντα!Ισα ισα που τα ορια αναμεσα στο να κερδιζεις και να χανεις μερικες φορες μπερδευονται .Ας αφησω σε αλλους να κανουν κριτικες στους ηθοποιους και σε ολα τα αλλα και ας μεινω στο πως ενιωσα εγω.. και ενιωσα μια αισιοδοξια στο τελος και αυτο ειναι κατι!

JUNO

Ας γράψω κάτι για το juno που αξιώθηκα και είδα προχτές.Λοιπον σε γενικές γραμμές μου άρεσε.Μου άρεσε γιατί ήταν απλό.Μου αρέσουν τα απλά έργα ,αυτά που δεν έχουν και πολύ κουλτούρα μέσα τους.Το σενάριο απλό και πρωτότυπο συγχρόνως.Eνα κοριτσακι 16χρονο εξυπνο κ ψιλοτσαμπουκας μες την εφηβεια δηλαδη ,που μενει εγκυος και αποφασιζει να δωσει το μωρο σε αναδοχους γονεις.Η αληθεια ειναι οτι αυτο που με κερδισε στην ταινια ειναι οτι περιμενα πως τελευταια στιγμη θα αλλαξει γνωμη –οπως γινεται συνηθως .Αλλα αυτο δεν εγινε και ισως και να με σοκαρε με την καλη εννοια.Μια κατασταση που θα μπορουσε να συμβει στον καθενα αλλα εδω την προσεγγισαν πολυ απλα και ειλικρινα.Ενα θεμα σαν αυτο της εγκυμοσυνης στην εφηβεια το πλησιαζουν πολυ γλυκα κ αληθινα.Βλεπεις πώς η πιτσιρικα περναει απο την παιδικη στην ενηλικη ζωη και κατα καποιον τροπο παιρνει τη σωστη αποφαση.Η σκηνοθεσία πολύ καλή όπως επισης και η μουσική.Μια ομορφη ταινια που δεν εκλαψα τα λεφτα μου κ μου θυμισε το περσινο little miss sunshine που θα γραψω αλλη φορα..Η κοπελια ειναι υποψηφια για οσκαρ.Θα την ξαναεβλεπα την ταινια αλλα οχι στο cinema!
Καληνυχτα απο Sara!

Το κακό συναπάντημα σχολιάζει...

"Ο Πεταλούδας"

Μερικές ημέρες πριν καθώς βαριόμουν και για άλλη μια φορά η tv δεν είχε Τατιάνα που γουστάρω, σηκώθηκα με δυσκολία και πήγα στην παλιά βιβλιοθήκη της μάνας μου μήπως έχει κανένα ΤΕΣΤ να λύσω sudocu. Εκεί λοιπόν που έριχνα τις ματιές μου, βρήκα ένα βιβλίο το οποίο δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο, ήταν ένα δερματόδετο βιβλίο, από το 1969, με ένα σχέδιο ακατανόητο για το κοινό και πολύ πολύ σκόνη. Μου αρέσουν τα βιβλία που δεν έχουν τιποτα απ' έξω και δεν γράφουν τίποτα για το περιεχόμενο και αυτό για δυο λόγους:

α. Γιατί συνήθως στο πίσω μέρος του βιβλίου εκθειάζουν το βιβλίο και τον συγγραφέα και κατά 99% αυτά είναι μαλακίες και,

β. Γιατί τα άχρωμα βιβλία σε καλούν να τα ζωγραφήσεις.

Eτσι κάπως ήρθε στα χέρια μου ο Πεταλούδας ή γαλλιστί Papillon.

Ο συγγραφέας του Πεταλούδα έχει την ιδιαιτερότητα να είναι ο ίδος ο Πεταλούδας. Ο τύπος, Ανρί Σαριέ στο όνομα, έχει γράψει τη ζωή του. Ξενέρωτο ε? Προσωπικά δεν μου αρέσουν τα βιβλία και οι ταινίες που διηγούνται μια ζωή, διότι δεν θεωρώ πως θα με ενδιαφέρει η ζωή κάποιου άλλου. Εκτός από του Πεταλούδα.

Λίγα λόγια για το βιβλίο: Το 1933 τα δικαστήρια της Γαλλίας στέλνουν τον 27χρονο Πεταλούδα στα κάτεργα της Καγιέννης ισόβια, για έναν φόνο που δεν διέπραξε ποτέ. Για τα 13 επόμενα χρόνια η μόνη σκέψη του, η απόδραση, την οποία και επιχειρεί αρκετές φορές. 13 ήταν και τα τετράδια στα οποία έγραψε την ιστορία του.

Σε εισαγωγικό σημείωμα ο εκδότης του βιβλίου αναφέρει πως δεν άλλαξε τίποτα από την αρχική χειρόγραφη μορφή του βιβλίου, παρά μόνο τα ορθογραφικά λάθη. Μια ιστορία λοιπόν πέρα για πέρα αληθινή, που σε κάνει να ανατριχιάσεις, με γραφή που είναι σαν να ακούς τον ίδιο τον Πεταλούδα να διηγείται.

Λίγο αφότου τελείωσα το βιβλίο- δυο ημέρες μετά δηλαδή -έχοντας συγκλονιστεί απο την απίθανη ιστορία, ανακάλυψα πως το 1973 γυρίστηκε σε ταινία με τον Steve McQueen στον ρόλο του Πεταλούδα και τον νέο τότε Dustin Hoffman σε ρόλο πρωταγωνιστικό. Φυσικά όπως το περίμενα, το βιβλίο παραμένει αυθεντικό παρ' όλη την φιλότιμη προσπάθεια των κινηματογραφιστών.

Prison Break λοιπόν 65 χρόνια πριν...

Ένας τίτλος παρακαλώ...

Να 'μαι κι εγώ το κακό συναπάντημα, το ουδέτερο της παρέας. Ουσιαστικά δεν θα μείνω όμως ουδέτερο. Θα είμαι καλό ή κακό ή ξενέρωτο, ουδέτερο όμως ποτέ! Εγώ έχω αναλάβει να γράφω τα καλά, τα αστεία και τα έξυπνα, διότι η Σάρα και η Μάρα δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Τέλος πάντων. Ας μην επεκταθώ κι άλλο γιατι θα προκαλέσω πάλι τη ζήλια και τον φθόνο των δυο κακών αδερφών της Σταχτομπούτας.

Πολύ μου αρέσει που θα γράφω για αυτό που μου αρέσει! Και μου αρέσει ακόμα περισσότερο να γράφω γι'αυτό που δεν μου αρέσει! Ειδικότητά μου τα βιβλία και τα μακαρόνια. Καταβροχθίζω και απο τα δυο με μεγάλη ευκολία.

Σήμερα επειδή είναι introduction post δεν θα επεκταθώ σε σχολιασμό, αλλά ταχύτατα θα επανέλθω με νέα για το βιβλίο που διαβάζω τώρα και νομίζω πως δεν θα μου αρέσει καθόλου.

εγω ειμαι η Μαρα και ειπα να πω μια καλησπερα...δεν ξερω αν ειμαστε εδω για να κουτσομοπολεψουμε η να θαψουμε εργα,ηθοποιους η τις τυροκροκετες καποιου εστιατοριου αλλα ισως σας βοηθησουμε να μην ξοδεψετε 8 ευρω στο σινεμα,20 ευρω στο θεατρο ή και 3 ευρω παραπανω για ενα πιατο που δεν αξιζει...σιγουρα τα γουστα μας δε μπορουν παντα να συμπιπτουν αλλα θα χαρω οταν δειτε μια παρασταση που σας αρεσε και σκεφτειτε:''ειχε δικιο η Μαρα!!!".
θα χαρω ακομη περισσοτερο αν μαθω τις δικες σας αποψεις για καποιες ταινιες,θεατρικα,εκθεσεις κτλ κτλ και να ξερετε πως ειμαι αρκετα διαλλακτικη ακομη κι αν δε συμφωνω με το γουστο του αλλου(μην φοβηθειτε ας πουμε να θαψετε τον ΤΕΛΕΙΟ ζαν ρενο στην ταινια leon-θα θυμωσω αλλα με ενα καλο επιχειρημα θα το αντεξω-σε καμια περιπτωση βεβαια δε θα συμφωνησω!!!)
σας χαιρετω,
Μ.

Λοιπον αρχιζοντας ειμαι η Σαρα κ σας καλωσοριζω στο blog μας..Ειναι ενα φιλοξενο μερος που θα ακουγονται αποψεις για τα βιβλια που διαβαζουμε,τις ταινιες που βλεπουμε κ τη μουσικη που ακουμε.
Καταρχην χαιρομαι παρα μα παρα πολυ διοτι μετα απο τοσο καιρο μπορω να δηλωσω το εξης:δε μου αρεσε η "πολιτικη κουζινα"!Με αφησε εντελως αδιαφορη κ μολις βγηκα τοτε απο την αιθουσα ενιωσα ασχημα..Ενιωσα σαν να προσπαθουσε πολυ να πει κατι,να αγγιξει ενα συναισθημα που τελικα δε μου το εβγαλε!Κυριως μια σκηνη εκει στο τελος νομιζω που πετουσαν στον αερα κατι κρεμμυδια μου φανηκε τουλαχιστον αστεια!!Δεν ξερω τι εφταιξε στην συγκεκριμενη ταινια αλλα με απογοητευεσε.Μουσικη κ σκηνοθεσια ηταν οκ αλλα απο feeling...τιποτα!Σαν να προσπαθουσε πολυ να βγαλει κατι που μονο υπερβολη βγηκε τελικα!Δε μου βρηκε το συναισθημα ..σε αντιθεση με μια υπεροχη κατα τη γνωμη μου ταινια το "peppermint"που αβιαστα σε πετυχαινε εκει που θες.So..πειραζει που μου αρεσουν πιο πολυ αυτα που εννοουνται απο αυτα που φαινονται εστω κ συγκαλυμμενα??