CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

Δευτέρα 17 Μαρτίου 2008

Πολίτης Κέην

Ναι ειδα επιτελους τον Πολιτη Κεην! Εκτος απο το γεγονος οτι με κουρασε που ηταν ασπρομαυρο κατα τα αλλα δεν θελησα να το παρατησω.Μια ωραια μεγαλη ταινια,σταθμος στον κινηματογραφο που σκιαγραφει ωραιοτατα εναν χαρακτηρα υπαρκτο.
Τι ηταν τελικα το rosebud πανω στην καρεκλα;Ηταν ολα αυτα που εχασε;Η χαμενη αθωοτητα μεσα απο ενα παιχνιδι που παραπεμπει στην παιδικη ηλικια;Δεν ειμαι σιγουρη και ουτε και η παρεα μου...
Eαν ψαχνετε επαγγελματικη κριτικη δεν θα την βρειτε εδω!Δεν καταλαβα καλα καλα την ταινια!Υποθετω οτι το rosebud ηταν τελικα ενα συμβολο που δεν αναφερθηκε σε ολη την ταινια-ζωη του Φοστερ Κεην.Ειναι μαλλον αυτα που ερχονται στο μυαλο την υστατη στιγμη.Να δειτε οτι και εγω κατι τετοιο κουλο θα σκεφτω οταν πεθαινω!!
Μαλλον η ταινια θα ειχε πολλες τεχνικες που θεωρηθηκαν πρωτοπορες εκεινη την εποχη.Εγω ομως θελω να μιλησω για το σεναριο γιατι ειναι αυτο που με αγγιζει περισσοτερο.
Η υποθεση αφορα τον Φοστερ Κεην που ξεκινα φτωχος,στη συνεχεια αποκτα αρκετες εφημεριδες στην Αμερικη,κανει μια εντονη ζωη,επηρεαζει συνειδησεις και κυβερνησεις,φτανει πολυ κοντα στη θεση του Προεδρου,κανει 2 γαμους και τελικα πεθαινει μονος..Η τελευταια λεξη του πριν πεθανει ειναι rosebud δηλαδη μπουμπουκι.Η ταινια λοιπον επικεντρωνεται στην ζωη του μεσα απο μια ερευνα που κανει ενας δημοσιογραφος να αποκρυπτογραφησει το rosebud για να μπορεσει να κατανοησει τον αληθινο Φοστερ Κεην.
Δεν τον συμπαθησα και πολυ τον Φοστερ Κεην!Ηταν εγωιστης και επιμονος.
Τον υποδυθηκε οπως ειναι γνωστο ο Ορσον Γουελς σε ηλικια μολις 24 ετων!Επιπλεον ηταν και ο σκηνοθετης και ο σεναριογραφος.Και αυτη ηταν η πρωτη και τελευταια του επιτυχημενη ταινια.Μετα δεν εκανε κατι αλλο τοσο αξιολογο.Η ταινια πηρε μονο ενα Οσκαρ σεναριου το 1942.Δεν ειναι κριμα;

2 αντιρρήσεις:

Demi είπε...

Εγω όταν την είχα δει, είχα αποκοιμηθεί...δυσκολά πράγματα για το φτωχό μου μυαλό...

Κόμη είπε...

εγω οταν την είδα δυσκολεύθηκα αρχικα να καταλάβω για ποιο ακριβως λογο η ταινια αυτη θεωρείται απο πολλούς η καλύτερη ταινία του παγκόσμιου κινηματογράφου.την ειχα παρακολουθήσει κατά τη διάρκεια ενος σεμιναρίου που έκανα κριτικής κινηματογράφου όπου και ακούστηκαν πάρα πολλές απόψεις..νομίζω τελικά πως η διαχρονικότητα μιας ιδέας, μορφής, ενος ήρωα ή χαρακτήρα είναι αυτό τελικά που χρειάζεται για να μετατραπεί σε αριστούργημα κάτι..γιατί ο συγκεκριμέμος άνθρωπος, η συγκεκριμένη αξία υπάρχει σήμερα, και μάλιστα ακόμα περιγράφεται απο τον κινηματογράφο (βλέπε πρόσφατο οσκαρικό έργο με πρωταγωνιστή Ντάνιελ Ντειλ Λουις, που πήρε και το οσκαρ για τον αντίστοιχο ρόλο με αυτον του Ουελς 'there will be blood").