Το κακό συναπάντημα σχολιάζει...

"Ο Πεταλούδας"

Μερικές ημέρες πριν καθώς βαριόμουν και για άλλη μια φορά η tv δεν είχε Τατιάνα που γουστάρω, σηκώθηκα με δυσκολία και πήγα στην παλιά βιβλιοθήκη της μάνας μου μήπως έχει κανένα ΤΕΣΤ να λύσω sudocu. Εκεί λοιπόν που έριχνα τις ματιές μου, βρήκα ένα βιβλίο το οποίο δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο, ήταν ένα δερματόδετο βιβλίο, από το 1969, με ένα σχέδιο ακατανόητο για το κοινό και πολύ πολύ σκόνη. Μου αρέσουν τα βιβλία που δεν έχουν τιποτα απ' έξω και δεν γράφουν τίποτα για το περιεχόμενο και αυτό για δυο λόγους:

α. Γιατί συνήθως στο πίσω μέρος του βιβλίου εκθειάζουν το βιβλίο και τον συγγραφέα και κατά 99% αυτά είναι μαλακίες και,

β. Γιατί τα άχρωμα βιβλία σε καλούν να τα ζωγραφήσεις.

Eτσι κάπως ήρθε στα χέρια μου ο Πεταλούδας ή γαλλιστί Papillon.

Ο συγγραφέας του Πεταλούδα έχει την ιδιαιτερότητα να είναι ο ίδος ο Πεταλούδας. Ο τύπος, Ανρί Σαριέ στο όνομα, έχει γράψει τη ζωή του. Ξενέρωτο ε? Προσωπικά δεν μου αρέσουν τα βιβλία και οι ταινίες που διηγούνται μια ζωή, διότι δεν θεωρώ πως θα με ενδιαφέρει η ζωή κάποιου άλλου. Εκτός από του Πεταλούδα.

Λίγα λόγια για το βιβλίο: Το 1933 τα δικαστήρια της Γαλλίας στέλνουν τον 27χρονο Πεταλούδα στα κάτεργα της Καγιέννης ισόβια, για έναν φόνο που δεν διέπραξε ποτέ. Για τα 13 επόμενα χρόνια η μόνη σκέψη του, η απόδραση, την οποία και επιχειρεί αρκετές φορές. 13 ήταν και τα τετράδια στα οποία έγραψε την ιστορία του.

Σε εισαγωγικό σημείωμα ο εκδότης του βιβλίου αναφέρει πως δεν άλλαξε τίποτα από την αρχική χειρόγραφη μορφή του βιβλίου, παρά μόνο τα ορθογραφικά λάθη. Μια ιστορία λοιπόν πέρα για πέρα αληθινή, που σε κάνει να ανατριχιάσεις, με γραφή που είναι σαν να ακούς τον ίδιο τον Πεταλούδα να διηγείται.

Λίγο αφότου τελείωσα το βιβλίο- δυο ημέρες μετά δηλαδή -έχοντας συγκλονιστεί απο την απίθανη ιστορία, ανακάλυψα πως το 1973 γυρίστηκε σε ταινία με τον Steve McQueen στον ρόλο του Πεταλούδα και τον νέο τότε Dustin Hoffman σε ρόλο πρωταγωνιστικό. Φυσικά όπως το περίμενα, το βιβλίο παραμένει αυθεντικό παρ' όλη την φιλότιμη προσπάθεια των κινηματογραφιστών.

Prison Break λοιπόν 65 χρόνια πριν...