Old Boy

"Μετα απο 3 χρονια το προσωπο του ειχε γεμισει ρυτιδες.Αν σταθεις ασκοπα σε τηλεφωνικο θαλαμο στη βροχη και δεις καποιον που καλυπτει το προσωπο του με ομπρελα ..θα προτεινα να πλησιασεις την τηλεοραση.Η τηλεοραση ειναι ρολοι και ημερολογιο.Ειναι σχολειο,σπιτι,εκκλησια,φιλος και ερωμενη..Αλλα..το τραγουδι της ερωμενης μου ειναι πολυ συντομο.Σημειωσα οσους τσακωθηκα,ενοχλησα και πληγωσα.Αυτο ηταν το ημερολογιο της φυλακης μου και η αυτοβιογραφια των κακων μου πραξεων.Νομιζα οτι η ζωη μου ηταν συνηθισμενη μα εχω αμαρτησει τοσο πολυ..»

Nα σας πω κατι?Κατι μου εκανε αυτη η ταινια..και γι αυτο και την ξαναπηρα σε dvd για δευτερη φορα.Καταρχην εχει πολυ ελκυστικο στορυ.Σου εξαπτει την περιεργεια.Ειναι σκοτεινο,αργο και γρηγορο συγχρονως,ειναι βιαιο και θλιβερο,επιθετικο και συγκινητικο,τα μπλεκει ολα,τα κανει αχταρμα και σε κατεβαζει στα ταρταρα.Στο πρωτο μισο ενας μεθυσος σε ενα τηλεφωνικο θαλαμο,τον μπουζουριαζουν και τον κλεινουν για 15 χρονια σε ενα δωματιο χωρις να ξερει το γιατι!!Και μονο που το φανταζομαι ανατριχιαζω!Η γυναικα του δολοφονειται και πεφτουν πανω του οι κατηγοριες.Τι να πω?Οτι οχι μονο δε με ενοχλησε η γλωσσα-που συνηθως με ενοχλει-αλλα μου αρεσε κιολας!Και γιατι νομιζω οτι αν το εβλεπα και μιλουσαν αγγλικα θα ξενερωνα??Το soundtrack απιστευτο,εψαχνα καιρο να βρω τι μου θυμιζει αυτη η μουσικη και το βρηκα.Ειναι αρρωστη ταινια αλλα καπως σε κανει να νομισεις οτι η αρρωστια της ειναι ο μονος δρομος.Καποιος μου ειπε οτι ειναι τριλογια αλλα δεν εχω ιδεα ποιες ειναι οι αλλες 2.Η σκηνη που κραταει τον τυπο απο την γραβατα ειναι πλεον πολυ γνωστη.Το old boy ειναι κατι αλλο,ειναι οταν ενας ανθρωπος αναγκαζεται να ακολουθησει τη μοιρα του,ειναι μια φυσικη πορεια,οταν σε κλεινουν σε ενα κελι 15 χρονια μετα το μονο που θες ειναι εκδικηση.Μετα απλα αλλαζεις,σκεφτεσαι αλλιως.Ειναι μονος και βλεπει μυρμηγκια.Βγαινει εξω και θελει με τη μια να χωρεσει 15 χρονια που εχασε γρηγορα στο μυαλο του.Ψαχνει να βρει ποιος τον παγιδεψε.Ειναι σε απογνωση αλλα ειναι δυνατος.Μπλεκεται και η αιμομιξια μεσα-πολυ συνηθες το φαινομενο Οιδιποδας.Ειναι τελικα μια τραγωδια.Μου αρεσε και ας μην βρισκω τον εαυτο μου πολυ μεσα σαυτην.Αλλα τωρα που το σκεφτομαι ισως και να τον βρισκω,ισως ολοι να τον βρισκουν. Σκηνοθεσία - Σενάριο: Τσαν Γουκ Παρκ
Οποιος δεν την εχει δει ακομα προτεινω να παει τρεχοντας να τη νοικιασει.

Το κακό συναπάντημα σχολιάζει

"Ο χορός των εφτά πέπλων"

Τομ Ρόμπινς. Ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους συγγραφείς. Το όνομά του πάει πρώτο και μετά ο τίτλος του βιβλίου του. Στην τελευταία μου επίσκεψη στη βιβλιοθήκη, πήρα ότι βρήκα με γραμμένο πάνω το όνομά του. Είχα διαβάσει ήδη "Το Άρωμα του Ονείρου" και είχα σχηματίσει πολύ καλή άποψη για τον κύριο Τομ (θα μιλήσω κάποια άλλη φορά γι'αυτό το βιβλίο - φαινόμενο).

Τολμηρό, ανήσυχο, προκλητικό σίγουρα. Οι αποφάσεις των ηρώων εξηγούνται μέσα από τις παράτολμες σκέψεις μας και τρια αντικείμενα έχουν ανακαλύψει την ικανότητα της κίνησης και της ομιλίας.

Κατά τη γνώμη μου, το βιβλίο είναι για πιο intelectual τύπους από μένα.Δε μου αρέσει να με κάνει το βιβλίο να σκέφτομαι όταν το διαβάζω, θέλω να με κάνει να σκέφτομαι αφότου το έχω διαβάσει...

ΟΚ σκοτώστε με, δε μου έκανε και ιδιαίτερη εντύπωση. Αυτά.

Το κακό συναπάντημα σχολιάζει...

"Sweeney Todd, The Demon Barber of Fleet Street"

Μιούζικαλ. Να περιμένετε τραγούδι. Όχι το κλασσικού είδους μιούζικαλ όμως. Δεν έχει χορό. Μάλιστα είναι τόσο έξυπνα γυρισμένο που δεν αντιλαμβάνεσαι πως το 80% της ταινίας τραγουδάνε!

Η έκτη κινηματογραφική συνεργασία Depp-Burton κατά τη γνώμη μου, η καλύτερη! Αυτός ο Johnny, μια φορά δεν έχει παίξει έναν φυσιολογικό ρόλο στην καριέρα του! Ίσως γι' αυτό είναι ΤΟΣΟ καλός!! Ο ρόλος του Sweeney Todd εμένα μου φάνηκε σαν την απόρροια όλων των προηγούμενων ρόλων του. Ψαλιδοχέρης-Jack Sparrow- Ντετέκτιβ στον Ακέφαλο καβαλάρη-Συγγραφέας του Stephen King...κλπ.

Ο Tim Burton δε...Kατάφερε μια πανδαισία χρωμάτων μεσα στο υγρό, ομιχλώδες Λονδίνο του 19ου αιώνα. Στο στοιχέιο του για άλλη μια φορά δημιούργησε ένα κωμικό θρίλερ! Απίθανο!

Το στόρυ, βασισμένο στο μιούζικαλ του Stephen Sondheim, υπόσχεται πολύ αίμα και εκδίκηση σε μια εποχή που η ανθρώπινη ζωή δεν είχε καμία αξία και ο μόνος λογικός φαντάζει στο κέντρο ένας sereal killer!

Το υπόλοιπο καστ, ιδιαίτερα έξυπνα επιλεγμένο, συμπληρώνει μια πρωτότυπη ταινία, που σίγουρα αφήνει ιδιαίτερες εντυπώσεις.

Little Miss Sunshine

Και επειδη το υποσχεθηκα θα γραψω για την Little Miss Sunshine λιγο αργα βεβαια..ανεξαρτητος αμερικανικος κινηματογραφος και αυτη οπως κ η Juno..
Αλλα κατι ειχε αυτη η ταινια και μου αρεσε..ειχε το ιδιο πραγμα που ψαχνω και μερικες φορες βρισκω, απλοτητα στους χαρακτηρες.Δε μου αρεσει να λενε κατι που δε θα ελεγε κανενας στην πραγματικοτητα.Η ταινια αυτη ηταν σαν πινακας ζωγραφικης που μιλαγε.Μια καθημερινη οικογενεια με πολλα προβληματα που τελικα καπου φτανει ,σε ενα συμπερασμα καπως αισιοδοξο.Αν και οι καταστασεις ηταν τραγικες δε στενοχωρηθηκα,αντιθετα μου εμεινε ενα χαμογελο στο τελος.Οτι δεν τρεχει και τιποτα να μην κερδιζεις παντα!Ισα ισα που τα ορια αναμεσα στο να κερδιζεις και να χανεις μερικες φορες μπερδευονται .Ας αφησω σε αλλους να κανουν κριτικες στους ηθοποιους και σε ολα τα αλλα και ας μεινω στο πως ενιωσα εγω.. και ενιωσα μια αισιοδοξια στο τελος και αυτο ειναι κατι!

JUNO

Ας γράψω κάτι για το juno που αξιώθηκα και είδα προχτές.Λοιπον σε γενικές γραμμές μου άρεσε.Μου άρεσε γιατί ήταν απλό.Μου αρέσουν τα απλά έργα ,αυτά που δεν έχουν και πολύ κουλτούρα μέσα τους.Το σενάριο απλό και πρωτότυπο συγχρόνως.Eνα κοριτσακι 16χρονο εξυπνο κ ψιλοτσαμπουκας μες την εφηβεια δηλαδη ,που μενει εγκυος και αποφασιζει να δωσει το μωρο σε αναδοχους γονεις.Η αληθεια ειναι οτι αυτο που με κερδισε στην ταινια ειναι οτι περιμενα πως τελευταια στιγμη θα αλλαξει γνωμη –οπως γινεται συνηθως .Αλλα αυτο δεν εγινε και ισως και να με σοκαρε με την καλη εννοια.Μια κατασταση που θα μπορουσε να συμβει στον καθενα αλλα εδω την προσεγγισαν πολυ απλα και ειλικρινα.Ενα θεμα σαν αυτο της εγκυμοσυνης στην εφηβεια το πλησιαζουν πολυ γλυκα κ αληθινα.Βλεπεις πώς η πιτσιρικα περναει απο την παιδικη στην ενηλικη ζωη και κατα καποιον τροπο παιρνει τη σωστη αποφαση.Η σκηνοθεσία πολύ καλή όπως επισης και η μουσική.Μια ομορφη ταινια που δεν εκλαψα τα λεφτα μου κ μου θυμισε το περσινο little miss sunshine που θα γραψω αλλη φορα..Η κοπελια ειναι υποψηφια για οσκαρ.Θα την ξαναεβλεπα την ταινια αλλα οχι στο cinema!
Καληνυχτα απο Sara!

Το κακό συναπάντημα σχολιάζει...

"Ο Πεταλούδας"

Μερικές ημέρες πριν καθώς βαριόμουν και για άλλη μια φορά η tv δεν είχε Τατιάνα που γουστάρω, σηκώθηκα με δυσκολία και πήγα στην παλιά βιβλιοθήκη της μάνας μου μήπως έχει κανένα ΤΕΣΤ να λύσω sudocu. Εκεί λοιπόν που έριχνα τις ματιές μου, βρήκα ένα βιβλίο το οποίο δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο, ήταν ένα δερματόδετο βιβλίο, από το 1969, με ένα σχέδιο ακατανόητο για το κοινό και πολύ πολύ σκόνη. Μου αρέσουν τα βιβλία που δεν έχουν τιποτα απ' έξω και δεν γράφουν τίποτα για το περιεχόμενο και αυτό για δυο λόγους:

α. Γιατί συνήθως στο πίσω μέρος του βιβλίου εκθειάζουν το βιβλίο και τον συγγραφέα και κατά 99% αυτά είναι μαλακίες και,

β. Γιατί τα άχρωμα βιβλία σε καλούν να τα ζωγραφήσεις.

Eτσι κάπως ήρθε στα χέρια μου ο Πεταλούδας ή γαλλιστί Papillon.

Ο συγγραφέας του Πεταλούδα έχει την ιδιαιτερότητα να είναι ο ίδος ο Πεταλούδας. Ο τύπος, Ανρί Σαριέ στο όνομα, έχει γράψει τη ζωή του. Ξενέρωτο ε? Προσωπικά δεν μου αρέσουν τα βιβλία και οι ταινίες που διηγούνται μια ζωή, διότι δεν θεωρώ πως θα με ενδιαφέρει η ζωή κάποιου άλλου. Εκτός από του Πεταλούδα.

Λίγα λόγια για το βιβλίο: Το 1933 τα δικαστήρια της Γαλλίας στέλνουν τον 27χρονο Πεταλούδα στα κάτεργα της Καγιέννης ισόβια, για έναν φόνο που δεν διέπραξε ποτέ. Για τα 13 επόμενα χρόνια η μόνη σκέψη του, η απόδραση, την οποία και επιχειρεί αρκετές φορές. 13 ήταν και τα τετράδια στα οποία έγραψε την ιστορία του.

Σε εισαγωγικό σημείωμα ο εκδότης του βιβλίου αναφέρει πως δεν άλλαξε τίποτα από την αρχική χειρόγραφη μορφή του βιβλίου, παρά μόνο τα ορθογραφικά λάθη. Μια ιστορία λοιπόν πέρα για πέρα αληθινή, που σε κάνει να ανατριχιάσεις, με γραφή που είναι σαν να ακούς τον ίδιο τον Πεταλούδα να διηγείται.

Λίγο αφότου τελείωσα το βιβλίο- δυο ημέρες μετά δηλαδή -έχοντας συγκλονιστεί απο την απίθανη ιστορία, ανακάλυψα πως το 1973 γυρίστηκε σε ταινία με τον Steve McQueen στον ρόλο του Πεταλούδα και τον νέο τότε Dustin Hoffman σε ρόλο πρωταγωνιστικό. Φυσικά όπως το περίμενα, το βιβλίο παραμένει αυθεντικό παρ' όλη την φιλότιμη προσπάθεια των κινηματογραφιστών.

Prison Break λοιπόν 65 χρόνια πριν...